Türkiye’nin 50 kiloda Dünya ikincisi olan boksörü Buse Naz Çakıroğlu dün Paris’teki Rodin Müzesi’nde, Düşünen Adam heykelinin tabanında bize motamot şunu söyledi:
“Cezayirli boksör İmane, İtalyan boksörle maçından sonra toplumsal medyada kendisi hakkında yazılan ağır kelamlara çok üzülmüş. O gün akşam onu Olimpiyat Köyünde kaldığımız yerde gördüm. Bir köşede tek başına oturmuş ağlıyordu. Çok üzüldüm onun ağlamasına. Gidip teselli ettim.”
Rodin Müzesi bahçesine kurulan süreksiz binada sohbet
Bizi Bayan Ulusal Voleybol takımızın ve 50 kilo bayan boksörümüz Buse Naz Çakıroğlu’nun da sponsoru olan Procter & Gamble, Rodin Müzesi ile davetlileri için özel bir muahede yapmış. Oraya stüdyolar kurmuş.
Resmen ahşaptan ve geri dönüşümlü husustan bir bina kurmuşlar.
Olimpiyatlar bittikten sonra sökülüp götürülecekmiş. Esasen tıpkı bina bundan evvel Tokyo Olimpiyatları’nda kullanılmış.
Kapının önünde Rodin’in en ünlü heykelleri duruyor.
Düşünen adam heykelinin tabanında düşünen bir bayanla İmane üzerine
Biraz ileride tahminen de dünyanın en meşhur iki heykelinden biri olan “Düşünen Adam” duruyor.
Ve işte o denli bir yerde düşünen bir bayanla sohbet ediyoruz.
Bir akşam evvel 50 kiloda Çinli rakibi ile yaptığı maçı kaybetmiş ancak olimpiyat ikincisi olan bir bayan.
Onu geniş geniş anlatacağım ancak evvel beni en çok etkileyen yanından başlayayım.
Cezayirli boksör İmane, İtalyan rakibini yenince, dünyanın her yerinde olağandışı bir toplumsal medya kampanyası başladı.
Önce ona trans dediler.
Sonra bayan olarak doğduğu anlaşılınca bu kere X kromozomu çıktı dediler.
Oysa ülkesinde bayan hakları için gayret eden bir bayandı.
Bize test yapılsaydı tahminen bizde de X çıkabilirdi
Buse Naz annesinin yanında bize hislerini anlatıyor:
“Ben bu yapılanları hiç tasvip etmiyorum. Bin insan manzarasına nazaran kıymetlendirilebilir mi? Onu bütün karşılaşmalardan beri tanıyorum. Ondan daima DNA testi istediler bizden istemediler. Boksörlerde bu türlü X kromozomları çıkabilir. Bizlerden alsalar tahminen bizde de çıkar. Ona karşı daima bir önyargı vardı. Halbuki küçüklük fotoğraflarına bakın. Küçükken de imgesi o denli.”
Esra’nın hareketi bana hoş gelmedi
Kendisini üzen bir diğer olayı da anlatıyor.
Birlikte spor yaptığı bir arkadaşı, onun İmane ile çekilmiş bir fotoğrafını paylaşıp, altına “Buse Naz’ın arkadaşı” diye imalı bir söz yazmış.
Böyle hareketleri küçüklük olarak görüyor.
Konu buraya gelince kendisi üzere bronz madalya alan Esra Yıldız Kahraman’ın maçtan sonra X işareti yapmasını nasıl bulduğunu soruyoruz.
Cevabı şu oluyor:
“Takım arkadaşımın hareketini kıymetlendirmek bana düşmez, o nedenle fakat kendi görüşümü söyleyebilirim. Ben bu türlü bir hareket yapmazdım. “
Buse Naz fikirlerini açıkça söyleyen ve adalet duygusu çok yüksek bir atletimiz.
Cezayir halkının İmane’ye sahip çıkmasına sevindim
Bu bahisteki kelamlarını şöyle tamamlıyor:
“Ama sevindiğim bir şey oldu. Cezayir halkı atletine çok sahip çıktı.”
Cuma akşamı Buse Naz’dan sonra birebir ringe İmane khelif de çıktı.
Çinli rakibini yenerek Olimpiyat Şampiyonu oldu.
Salonda en büyük seyirci kitlesi Cezayirlilerdi ve çok içten desteklediler boksörlerini. Ayrıyeten o gece Cezayir’de adeta bayram vardı.
Müslüman bir halk evvel trans denilen, sonra Xx diye aşağılanan bir bayan boksöre beni şaşırtan bir takviye verdi.
Kutlarım Cezayir halkını…
Buse Naz’ın ağlayan fotoğrafına bakarken Instagram’ı kapatanlar geldi aklıma
Şimdi sohbete biraz orta verip, büsbütün kendime ilişkin bir duyguyu paylaşacağım.
Buse Naz, birebir sporu yapan İmane’nin ağlamasına üzülmüştü.
Ben de o akşam ikinci olduğu maçtan sonra ağlamasına çok üzüldüm.
Şu fotoğrafa güzel bakın.
Milli boksörümüz ıstıraptan ağlıyor.
Annesi de şevkatli elleriyle yanaklarını okşayarak onu teselli ediyor.
Bir insan Olimpiyat ikincisi olur da hüzünden ağlar mı?
İşte bu fotoğrafa bakarken, Türkiye’de Instagram’ı kapatan, kapattıran insanlara çok içerledim.
Çünkü Türkiye’de 57 milyon Instagram kullanıcısı var.
İsterdim ki bu fotoğrafı paylaşıp, ‘”Milli boksörümüz dünya ikinciliğine niçin ağlıyor?” diye sorayım.
Instagram politik bir platform değil.
X’in Mad Max’deki vandal kabilelerden beter troller yok orada.
Duygu Asena 37 yıl evvel “kadının ismi yok” demişti, bu gözyaşları artık var diyor
İşte o insanlara şunu anlatmak isterdim.
Buse ağlıyor, zira artık amacı tepeydi. Bu bayanlara artık ikincilik yetmiyor. Azimleri, performansları, baş çıtaları üst çekildi. Güzel bakın bu fotoğrafa. Bu gözyaşları, yeni Türk bayanın yeni profilini anlatıyor bize.
Rahmetli His Asena 37 yıl evvel ‘Kadının İsmi Yok’ demişti.
Türkiye’da artık bayanın ismi var.
Hem de dünyanın en kült iki spor mabedinden biri olan Roland Garros salonunda, duvarlara hem de büyük harflerle yazıldı.
Instagram açık olsaydı, bu ülkenin 57 milyon insanı o salondaki bu gözyaşlarını paylaşacak ve o hoş duyguyu daima lirlikte millet olarak hissedebilecektik.
Çok gördüler bunu halka…
Gençlere, kadınlara…
Kim bilir tahminen de bundan korktular.
İşte o an haykırdım: Siz hiç Elfida dinlediniz mi?
İşte o an içimden avaz avaz bir ses yükseldi.
Instagram’ı kapattırma kararında birinci adımı atan Bağlantı Lideri’ne avaz avaz şunu sormak istedim.
“Siz hiç Elfida’yı dinlediniz mi sayın iletişim başkanı…”
Sanmıyorum.
Çünkü artık, dünyanın hiçbir ülkesinde görülmeyen o denli devasa bir şatoda yaşıyor ki…
Kendini o denli izole etti ki…
Geçen gün muhafazakâr mahallenin haşarı kızı Ayşe Baykal’ın yeni açtığı YouTube kanalında dinledim.
Cumhurbaşkanı ile yurt dışı seyahatlerine giderken, VIP salonundan uçağa bile gazetecilerle değil, makam otomobiliyle gidiyormuş.
Ey siz Instagram’ı kapatan beyefendiler, Siz hiç Elfida dinlediniz mi?
Ama Haluk Levent’inkini değil, genç Azeri sanatçı Hilola Sarimarazar’ın versiyonunu…
Her mart ayında Instagram’da beldelerin Elfida mevsimi açılır
Üç dört yıldan beri Türkiye’ye mart ayı geldi mi, kıyılarımızdan binlerce insan, beldelerinin en hoş manzaralarını Instagram’a yükler…
Hepsinin fonunda Elfida çalar…
O beşerler bu manzaralarla kasabalarını, beldelerini Türkiye’ye ve dünyaya tanıtır…
Baharın geldiğini işte o Instagram paylaşımlarından anlarız.
Papatyaların açması, can eriğin, çağla bademin çıkması üzere bir histir o…
İşte o duyguyu aldınız milyonlarca insanın elinden.
Hem beldesini tanıtmak isteyen hem de onları tanımak isteyen milyonlarca insanı yoksun ettiniz bu keyiften.
Milyonlarca insanın ürettikleri eserleri pazarlamasına, global pazarlarda kendilerine yer bulmasına mani oldunuz.
İşte bunları söylemek isterdim.
Neyse daha fazla üzerinde durmayayım, yeniden düşünen insan heykellerinin altında Buse Naz’la yaptığımız sohbeti anlatmaya devam edeyim.
Bir yıldan beri birinci kere bu sabah kruvasan yedim
Boksta hele hele bayan boksunda Olimpiyat ikincisi olmak çok kor zanaat.
Maçın sonraki sabahı annesini arayıp birinci olarak şunu söylemiş:
“Bir yıldan beri birinci kere bugün bir kruvasan yedim.”
Yiyemiyormuş. Yiyemiyorlarmış.
Çünkü boksta kurallar çok katı.
50 kiloda dövüşecekseniz, 50 kilo 100 gram olamıyorsunuz.
Tartıda bu türlü mi çıktı.
Hemen gidip koşup o 100 gramı atmalısınız.
Oysa kendini güzel hissettiği kilo 54’müş.
Yani hayatı daima güzel hissettiği kilonun 4 kilo altında yaşayarak geçiyor.
İlk rauntta yumrukta 20’ye 14 öndeydim lakin…
Maç gecesi sabaha kadar uyuyamamış,
Kafası hala bir gece evvelki maçtaymış.
Kendisine haksızlık yapıldığına inanıyor.
Onların hesaplarına nazaran birinci rountta yumruk sayısı 20’ye 14 Buse’nin lehindeymiş.
Üçüncü rountta Çinli boksöre ihtar verilmiş lakin sayısı Buse’ye yazılmamış.
Ama bütün bunlara karşın maç sonunda fevkalade bir Fair play örneği gösterdi.
Çinli rakibini kutladı.
Madalya merasiminde onunla çok samimi bir halde sarıldı.
Antrenörün Türk düşmanlığı kelamına katılıyor musunuz?
Buna karşılık antrenörü daha fevriydi.
Kendi hisseme bunu “Türk düşmanlığına bağlamasını” hiç gerçek bulmadım.
Bence bir gece evvel öteki boksörümüzün yaptığı X protestosu hakemleri daha olumsuz etkilemiş olabilir.
Annesi His Çakıroğlu’nu çok taktir ettim.
Sakin ve kızına inanç veren dayanılmaz destekleyici bir anne.
Sabah kahvaltıda ağlıyordu. Ona “Biz Buse’yle iftihar ediyoruz” dedim.
Tek istediğim tatile gidip odamda yatmak
Olimpiyat köyünde iki kişilik odalarda kalıyorlarmış.
İlk günlerde odada biri daha varmış lakin sonra tek kalmış.
“Şimdi ne yapacaksın” diye sorduğumuzda, “Tatil yapacağım” dedi.
Bir yıldır Olimpiyat modunda yaşıyormuş.
Peki tatilde ne yapacak?
“Odama girip yalnızca yatmak istiyorum” karşılığını verdi.
Bu tatilde kendime tamam mı devam mı diye soracağım
Sonra hayatının bundan sonrasını nasıl tanzim edeceğini düşünecekmiş.
Yola devam mı, durmak mı…
Yaşı daha 28.
Bence gidecek daha çok yolu var.
Amerikan basket kadrosu buraya yaşı 40’a yaklaşmış oyuncuları ile geldi.
Ona sevgilin var mı diye soracaktın vazgeçtim
Tabi iş bu türlü bir hayat hesaplaşmasına gelince insanın aklına hayatla ilgili diğer sorular da geliyor.
Genç ve çağdaş bir bayan.
Mesela sevgilisi var mıdır…
Dilimin ucuna gelen soruyu sormaktan vazgeçiyorum.
Neticede özel hayatı ve hele hele bu türlü bir günde sorulacak soru da değil.
O nedenle soruyu yumuşatıp soruyorum:
“Arkadaşların var mı, onlarla görüşebiliyor musun?”
“Üç beş arkadaşım var ve ne yazık ki”
Onun dışında iki üç arkadaşı varmış. “Ama orada da eşitsiz bir durum kelam konusu. Lakin benim müsait olabildiğim vakitlerde görüşebiliyoruz. Elimde olmayan bu durum beni üzüyor” diyor.
Diyorum ya, Olimpiyat ikincisi olmak güç zanaat…
Disiplin, sabır, fedakarlık gerektiriyor.
Hayatımda birinci kere elime bir olimpiyat madalyası alıyorum
Bu ortada sohbete aldığı gümüş madalyayı da getirmişti.
Hayatımda birinci kere bir olimpiyat madalyasını elime aldım.
Fransızlar, Eyfel Kulesi’nin inşaatından kalan gereçten çok hoş bir madalya yapmışlar.
Bu ortada 4 gün boyunca kaldığım Saint Lazare tren istasyonun yanındaki Hilton Oteli oysaki Eyfel Kulesi’nin mimarı Gustave Eiffel bu otelde kalmış.
Sporun kült mabedinde ringe çıkmak nasıl bir şey?
Buse müsabakaların Paris’teki Roland Garros salonunda yapılacağını öğrenince çok şaşırmış.
Nasıl şaşırmasın ki…
Dünya spor tarihin en efsane yerlerinden biri.
Tenis’in iki global mabedinden biri.
Biri burası öteki Wimbledon.
Burada korta çıkmak her tenisçile nasip olan bir şey değil. Hele ringe çıkmak değil.
Salon hıncahınç doluydu.
Olimpiyatlarda bu kadar boks seyircisinin olması beni şaşırttı.
Buse Naz’ı düşünen adam heykelinin yanından uğurladık
Sohbetimiz burada bitti.
Buse Naz biraz sonra Eyfel Kulesi’nin orada madalyalı sportmenlerin halk ortasındaki geçit merasimine katılacaktı.
Paris’in büyük ana caddeleri kesilmişti.
Biraz sonra Olimpiyatların kapanış sporu sayılan Maraton koşusu başlayacaktı.
Bahçedeki Rodin heykellerinin ortasından onu uğurladık.
İnşallah 2028’de bu hoş hisleri 57 milyon Instagram’da paylaşacağız
Gelirken yüzünde çok müspet, beşere yeterli gelen gülümseyen bir söz vardı. Tıpkı gülümsemeyle bize “Allahaısmarladık” dedi ve ayrıldı.
Üzerinde çok yakışan gül kurusu renkli şahane bir ay yıldızlı forma vardı.
Ay yıldız Olimpiyat ikincisi olmuş genç Türk kadınına çok yakışmıştı.
Instagram kapatılmasaydı, işte bu hoş sahneleri 57 milyon insanımızla paylaşacaktık.
İçimden ‘İnşallah 2028’de’ dedim.
O yıl artık Instagram kapatma sıkıntımız kalmayacak diye düşündüm.
Yazımı bu cümle ile kapatıp göndermeye hazırlanırken, Instagram’ın açıldığı haberi geldi.
Bütün otoriter rejimler bir gün anlayacaklar.
Klasik medyalarını istediği üzere yönetebilirler.
Ama özgür bireylerin gücü üzerine kurulu yeni medyayı asla…
Onunla yaşamayı öğrenecekler…
Son nokta: Türkiye Olimpiyat kafilesi ile ilgili gördüğüm en hoş kolaj
Türkiye’nin Olimpiyat oyuncularını gösteren bu kolajı dün Oda TV’de gördüm.
Kimin yaptığını sordum fakat yanıtını alamadım.
Paris’te olduğum için pek de araştıramadım.
Ama kim yaptıysa kutlarım.
Türk Olimpiyat kafilesini çok hoş anlatan bir kolaj olmuş.
